محافظهکاری به دلیل الزام به شناسایی به‌موقع زیانها، منجر به شناسایی زیانهای گذرا می‌گردد و از این طریق پایداری سود را کاهش میدهد؛ بنابراین ازآنجایی‌که اعمال محافظهکاری در گزارشگری مالی از طریق اقلام تعهدی صورت می‌‌پذیرد، بنابراین می‌توان پیش‌بینی نمود که بر پایداری اقلام تعهدی نیز تأثیر مشابهی داشته باشد. لذا، پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر محافظهکاری بر پایداری اقلام تعهدی و اجزای آن انجام گرفت. بدین منظور، از مدل خان و واتس (2009)، برای اندازهگیری محافظهکاریو از مدل ریچاردسون و همکاران (2005)، برای اندازهگیری اقلام تعهدی استفاده شد و نمونه‌ای مشتمل بر 153 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه زمانی 1395-1386 انتخاب و مورد آزمون قرار گرفت.نتایج پژوهش نیز حاکی از آن است که اگرچه محافظهکاری تأثیری منفی بر پایداری کل اقلام تعهدی دارد اما تأثیر معناداری بر پایداری اجزای اقلام تعهدی ندارد.
