محافظهکاری به دلیل الزام به شناسایی به‌موقع زیانها، منجر به شناسایی زیانهای گذرا می‌گردد و از این طریق پایداری سود را کاهش میدهد؛ بنابراین ازآنجایی‌که اعمال محافظهکاری در گزارشگری مالی از طریق اقلام تعهدی صورت می‌‌پذیرد، بنابراین می‌توان پیش‌بینی نمود که بر پایداری اقلام تعهدی نیز تأثیر مشابهی داشته باشد. لذا، پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر محافظهکاری بر پایداری اقلام تعهدی و اجزای آن انجام گرفت. بدین منظور، از مدل خان و واتس (۲۰۰۹)، برای اندازهگیری محافظهکاری و از مدل ریچاردسون و همکاران (۲۰۰۵)، برای اندازهگیری اقلام تعهدی استفاده شد و نمونه‌ای مشتمل بر ۱۵۳ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه زمانی ۱۳۹۵-۱۳۸۶ انتخاب و مورد آزمون قرار گرفت. نتایج پژوهش نیز حاکی از آن است که اگرچه محافظهکاری تأثیری منفی بر پایداری کل اقلام تعهدی دارد اما تأثیر معناداری بر پایداری اجزای اقلام تعهدی ندارد.
