یکی از مشکلات نمایندگی وجود تضاد منافع میان سهامداران و اعتباردهندگان در تقسیم سود است. این پژوهش اثر محافظه کاری حسابداری بر رابطه بین سود پرداختی به سهامداران و هزینه پرداختی به اعتباردهندگان را طی یک دوره 10ساله از سال 1381 تا 1390 در 266 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ، مورد بررسی قرار داده است. روش پژوهش از نوع همبستگی و با استفاده از رگرسیون چند متغیره انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که محافظه کاری حسابداری نمی تواند به عنوان یک مکانیزم قراردادی، موجب کاهش تضاد منافع میان سهامداران و اعتباردهندگان در تقسیم سود شود. شواهد پژوهش نشان می دهد که میان سود پرداختی به سهامداران و بازده پرداختی به اعتباردهندگان یک رابطه معنادار و منفی وجود دارد. هم چنین میزان سود تقسیم سود شده در سال قبل، اندازه شرکت ، جریان نقد عملیاتی رابطه ای معنی دار با میزان سود تقسیم شده دارند.