عوامل مختلفی بر اجتناب مالیاتی شرکت‌ها تاثیرگذار بوده که یکی از این عوامل، ساختار مالکیت می‌باشد. لذا، پژوهش حاضر درصدد است به بررسی رابطه بین مالکیت خانوادگی به عنوان یکی از ساختارهای مالکیت، با اجتناب مالیاتی شرکت‌ها با توجه به نظریه نمایندگی و نیز اثر تعدیل‌کنندگی کیفیت حسابرسی بر این رابطه بپردازد. فرضیه­های تحقیق نیز با استفاده از نمونه‌ای متشکل از 126 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1392 تا 1396 و با بهره‌گیری از مدل‌های رگرسیون چندمتغیره مبتنی بر تکنیک داده‌های ترکیبی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از فرضیه‌های پژوهش با توجه به نظریه نمایندگی نشان می‌دهد که بین مالکیت خانوادگی و اجتناب مالیاتی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. بعبارت دیگر یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که مالکیت خانوادگی، به دلیل همسویی منافع بین مدیران و مالکان و مسائل نمایندگی کمتر در آن، موجب کاهش اجتناب مالیاتی شرکت‌ها می­گردد. با این حال، شواهدی مبنی بر تاثیر کیفیت حسابرسی بر رابطه بین مالکیت خانوادگی با اجتناب مالیاتی شرکت‌ها یافت نشد. همچنین، نتایج آزمون تحلیل حساسیت نشان داد که استفاده از معیار جایگزین برای سنجش اجتناب مالیاتی نیز تاثیری بر نتایج اصلی پژوهش ندارد و نتایج پژوهش از استحکام برخوردار است.