مدیران به منظور دستیابی به مزایای کاهش عدم تقارن اطلاعاتی، سیاستهای اطلاعاتی گوناگونی را بر میگزینند . در راستای نقش اطلاعاتی افشاء و محافظهکاری، این پژوهش به بررسی تأثیر محافظه کاری بر میزان افشاء اختیاری اطلاعات اطلاعات پرداخته است. به منظور سنجش محافظهکاری از شاخص محافظه کاری گیولی و هین (2000) استفاده شده است . همچنین اندازه گیری متغیر کیفیت افشاء، با استفاده از امتیازهای افشای شرکتی منتشره توسط سازمان بورس اوراق بهادار تهران، و بر اساس تقسیم شرکتها به دو گروه شرکتهای بزرگ و کوچک انجام گردیده است. دادههای پژوهش با استفاده از جامعهی آماری شامل 97 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، برای دورهی زمانی 1390-1385 به روش دادههای تلفیقی (pooled data) و رگرسیون حداقل مربعات معمولی (OLS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی فرضیات پژوهش نشان می دهد که بین میزان افشای اختیاری اطلاعات و محافظه کاری یک رابطه منفی و معنیدار وجود دارد و مطابق با یافته های جنسن و همکاران (1976) میزان افشای اطلاعات در شرکتهای بزرگتر، بیشتر از میزان افشای اطلاعات در شرکتهای کوچکتر است. یا به عبارتی شرکتهای کوچکتر، محافظه کاری بیشتری نسبت به شرکتهای بزرگتر دارند.
آقاابراهیمیان مریم، رمضان احمدی محمد. بررسی تاثیر محافظه کاری بر میزان افشاء اختیاری اطلاعات در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران. حسابداری مالی. 1393; 6 (24) :79-98