در پژوهشهای تجربی، رفتار هزینه حسابرسی مستقل با استفاده از متغیرهایی همچون، اندازه صاحبکار، پیچیدگی فعالیت صاحبکار، ریسک صاحبکار، وجود حسابرس داخلی، اندازه موسسه حسابرسی و نوع صنعت، تبیین گردیده و از این الگو به مدل هزینه حسابرسی یاد شده است. این مطالعه توضیح می‌دهد که مدل مذکور، به دلیل نادیده گرفتن چسبندگی هزینه و تاثیر حق‌الزحمه‌های قبلی، به‌طور کامل قادر به تبیین میزان هزینه حسابرسی مستقل نیست. پژوهش حاضر با استفاده از تکنیک داده‌های تلفیقی به بررسی چسبندگی هزینه حسابرسی مستقل در شرکتهای ایرانی می‌پردازد. بدین منظور نمونه­ای متشکل از 79 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به روش هدفمند انتخاب شده است. با استفاده از داده‌های متعلق به دوره زمانی 1392-1386، پژوهشگران دریافتند که تغییرات هزینه حسابرسی مستقل به طور کامل با تغییر در عوامل موثر بر هزینه حسابرسی تبیین نمی‌شود که این به معنای چسبنده بودن هزینه حسابرسی است. به بیان دیگر، میزان افزایش در هزینه حسابرسی، هنگام انتظار افزایش در آن، بیشتر از میزان کاهش در هزینه حسابرسی، هنگام انتظار کاهش در آن است. همچنین پژوهشگران دریافتند که تفاوت بین هزینه واقعی و هزینه برآوردی حسابرسی مستقل، با گذشت زمان کاهش می‌یابد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که تغییر حسابرس مستقل، تاثیری بر چسبندگی هزینه حسابرسی ندارد.