کوتاهی حسابرسان در اجرای صحیح مراحل حسابرسی را می‌توان به رفتارهای ناکارآمد حسابرسی نسبت داد. این رفتارها کیفیت حسابرسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و نیز به اعتبار حرفه خدشه وارد می‌کند. هدف این تحقیق بررسی عوامل موثر بر اعمال رفتارهای ناکارآمد حسابرسی می‌باشد. اطلاعات لازم برای تجزیه و تحلیل فرضیه‌ها از طریق پرسش نامه جمع آوری شده است. جامعه آماری پژوهش شامل حسابرسان شاغل در سازمان حسابرسی و موسسات عضو جامعه حسابداران رسمی بوده است. با استفاده از آزمون‌های همبستگی و رگرسیون چندگانه، فرضیه‌های پژوهش آزمون شدند. نتایج حاصل نشان داد که کانون کنترل بیرونی، فشار بودجه زمانی، و خود ارزیابی عملکرد پایین، رابطه مثبتی با اعمال رفتارهای ناکارآمد حسابرسی دارند. به عبارت دیگر حسابرسانی که رفتار ناکارآمد را در پیش می‌گیرند، غالبا دارای کانون کنترل بیرونی و خود ارزیابی عملکرد پایین بوده و یا تحت فشار بودجه زمانی هستند. همچنین مشاهده گردید که با افزایش تعهد حرفه‌ای (سازمانی) حسابرسان، رفتارهای ناکارآمد کاهش می‌یابد. با این حال، رابطه‌ای بین میزان چرخش حسابرسان و سیستم کنترلی سازمان با اعمال رفتارهای ناکارآمد حسابرسی یافت نشد.
