نظریه علامت دهی سود سهام به سودهای سهام و سهامداران نهادی به عنوان ابزاری برای علامت دهی نگاه می کند. حضور سهامداران بزرگ ممکن است سبب کاهش استفاده از سود سهام به عنوان علامتی برای عملکرد خوب شرکت شود زیرا خود این سهامداران علامتی معتبر ( وحتی معتبر تر از سودسهام ) هستند . در این پژوهش تاثیر ترکیب سهامداری بر بازده نقدی شرکت ها بررسی شده است. با توجه به متغیرهای مستقل، چهار فرضیه برای این پژوهش تدوین گردید. برای آزمون فرضیه‌ها از روش شبکه عصبی و آزمون F استفاده شده است. بنابراین در این مطالعه با انتخاب 87 شرکت‌ پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی یک دوره‌ی شش ساله (31/6/1390-31/6/1384) مشخص می شود که بین مالکیت سهامداران نهادی و بازده نقدی رابطه معنی دار و منفی وجود دارد که بیانگر تایید نظریه علامت دهی سود سهام می باشد . طبق این نظریه چون سهامداران نهادی خود علامتی معتبر برای رساندن اخبار خوب در مورد چشم انداز آینده شرکت محسوب می شوند، لذا با افزایش حضور سهامداران نهادی استفاده شرکت ها از سود نقدی برای رساندن اخبار خوب شرکت به سهامداران، کاهش می یابد.