ارائه اطلاعات ریسک شرکتی و افشاء شاخص‌های آن می‌تواند در بهبود کیفیت گزارشگری مالی نقش مهمی داشته باشد و تصمیمات سرمایه‌گذاران و بازار سرمایه را تحت تأثیر قرار دهد؛ بنابراین هدف از این پژوهش اندازه‌گیری امتیاز شاخص‌های گزارشگری ریسک شرکتی، تعیین وضعیت گزارشگری ریسک در ایران و ارتباط ارزشی آن با استفاده از بازده ویژه سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بر این اساس ابتدا با استفاده از مبانی نظری و تجربی پژوهش، شاخص‌های گزارشگری ریسک استخراج و پس از تعیین نحوه اندازه‌گیری و کمّی کردن آنها، با تحلیل محتوای گزارش‌های مالی شرکت‌ها بر اساس این شاخص‌ها، امتیاز گزارشگری ریسک شرکت‌ها محاسبه گردیده و در نهایت ارتباط ارزشی گزارشگری ریسک با بازده ویژه سهام مورد تجزیه و تحلیل و آزمون قرار گرفته است. یافته‌های حاصل از پژوهش حاکی از آن است که گزارشگری ریسک در ایران فاقد اطلاعات کمّی و خاص بوده و بیشتر گزارش‌ها دارای چسبندگی (همپوشانی دوره‌ای) هستند. طبق نتایج پژوهش، ریسک‌های افشاء شده، بیشتر ریسک‌های مالی و استراتژیک هستند که به محیط بیرونی شرکت ارتباط دارند و مدیران ریسک‌هایی را که ناشی از عملکرد خودشان است و به محیط درونی شرکت ارتباط دارد، کمتر گزارش نموده‌اند. همچنین نتایج پژوهش نشان می‌دهد بین امتیاز گزارشگری ریسک و بازده ویژه سهام رابطه معکوس و معناداری وجود دارد و شرکت‌هایی که امتیاز گزارشگری ریسک بالایی دارند، بازده ویژه سهام آنها پایین‌تر است. این نتایج می‌تواند در الزامات و رهنمودهای نهادهای نظارتی بر شرکت‌ها لحاظ شده و موجب ارتقا سطح گزارشگری ریسک در ایران گردد.
Khotanlou M, Blue G, Babajani J. Investigating the Status of Corporate Risk Reporting in Iran and its Value Relevance with Stock-Specific Return. fa 2021; 13 (50) : 3 URL: http://qfaj.mobarakeh.iau.ir/article-1-2558-fa.html
ختن لو محسن، بولو قاسم، باباجانی جعفر. بررسی وضعیت گزارشگری ریسک شرکتی در ایران و ارتباط ارزشی آن با بازده ویژه سهام. حسابداری مالی. 1400; 13 (50) :87-131
